از سخن‌های دیرینه: هنر جوی و با مرد دانا نشین/ چو خواهی که یابی ز بخت آفرین

   در این جلسه که به دبیری آقای دکتر یامان‌حکمت تقی‌آبادی و آقای رضا یاوری و سخنرانی استاد کلاهی اهری و استاد حسین صالحی برگزار شد، وضعیت رابطهٔ شعر معاصر و دانشگاه و جامعه بررسی شد. آقای یاوری با بیان این مسئله که شعری که در خیابان و جامعه دنبال می‌شود از دید دانشگاه چه جایگاهی دارد به آغاز این گفت و گو پرداخت. ایشان در ضمن سخنان خویش دو پرسش مطرح کردند‌: نخست این‌که در دانشکدهٔ هنر انواع هنر تدریس می‌شود اما شعر سرودن نه و دوم این‌که آموزش شاعری به‌روز نیست. در ادامه استاد کلاهی اهری در ضمن بیان خاطراتی از اوان شاعری خود به پاسخ به این پرسش ها پرداختند با این مضمون که جنگ بین کهنه و نو باعث فرسوده شدن هردو جبهه شد و سپس در تقابل بین دانشگاه و شعر به بیان خاطره ایی از شادروان ایرج افشار و نیما یوشیج پرداختند.
   سپس در ادامه جناب آقای دکتر حسنی، ریاست محترم دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی، به رابطهٔ میان جامعه شناسی و شعر پرداختند و اهمیت شعر را در جامعه امروزی بیان کردند با این موضوع که رواج شعر باعث کاهش خشونت و افزایش محبت می‌شود.
   سپس استاد حسین صالحی، در پاسخ به این سوالات گفتند:«دانشگاه بر پایهٔ دانش است نه هنر و هنر در این مکان به صورت علمی درس داده می‌شود تا در نهایت پژوهشگرانی تربیت شوند.»
   در ساعت پایانی این جلسه شرکت کنندگان و اساتید به خوانش شعر پرداختند و جلسه پایان یافت.

 

Picture1
 
گزارش: آتش اقوامی آملی