چهاردهمین جلسۀ شاهنامه‌خوانی در ساعت ۲۱:۰۰ دوشنبه ۱۶ فروردین‌ماه ۱۴۰۰ برگزار شد. این نشست‌ها با حضور دکتر فرزاد قائمی، استادیار دانشگاه فردوسی مشهد، شاهنامه‌پژوه و اسطوره‌شناس برگزار می‌شود. دبیر نشست، محمد بیانی، دانشجوی دکتری ادبیات حماسی است.
در اولین جلسه از سلسله جلسات در سال جدید، دکتر قائمی ادامه ابیاتی از داستان «ضحاک» را که در نشست پیش خوانده بود، قرائت کرده و به شرح و بررسی آن‌ها پرداخت. ایشان در آغاز یک مقایسۀ اجمالی از نوع روایت داستان ضحاک در شاهنامه با دیگر متون و با تأکید بر تاریخ بلعمی ارائه داد و از این رهگذر آن را تحلیل کرد. ایشان در ادامه با اشاره به برخی نکات دستوری، این‌طور استدلال کرد که «فردوسی» شاعری است به غایت توانمند و یکی از علل اثبات این مدعا استفادۀ کم و متناسب شاعر از حروف اضافه است. دکتر قائمی در نهایت با پیشرفت داستان به ابیاتی رسید که «مرداس» با سقوط در چاه کشته می‌شود و با اغتنام این فرصت به بحثی مفصل دربارۀ موتیف «چاه» در ادبیات فارسی پرداخت و به کاربرد بسیار این مؤلفه در ادبیات فولکلور و ارتباطش با دنیای مرگ و جهان زیرین نیز اشاراتی کرد.
گزارش: زینب قدسی‌فر
