«میان‌فزود» اصطلاحی نو و تازه است که دکتر جلال خالقی مطلق نخستین‌بار آن را در یادداشت‌های شاهنامه، با تسامح و تساهل، معادل جملۀ معترضه به کار برده‌ است، اما جملۀ معترضه تنها یک جمله بدون در بردارندۀ معنا و پیامی مشخص است، در حالی‌که میان‌فزود می‌تواند یک کلمه، جمله، مصرع، بیت و یا حتی چندین بیت در میان کلام باشد که پیام‌هایی نیز در بر دارد که در شاهنامه این پیام‌ها می‌تواند تبلیغ و ترویج خردگرایی، ذکر آیین‌های پادشاهی و پهلوانی، ضرب‌المثل و وصف‌های مبالغه‌آمیز باشد که این همان «اعتراض» است. میان‌فزودها سهم بسزایی در تقویت لحن حماسی و تصویرآفرینی دارند، میان‌فزودها انتقال حالات، شرح و تصویر صحنه‌های نبرد، پندهای اخلاقی و ... را با استفاده از صور خیال به تصویر می‌کشند.

این کتاب حاصل پژوهش و بررسی علی ایمانی و خدیجه خسروی با یادداشتی از دکتر جلال خالقی مطلق است که در 307 صفحه، جلد سخت وقطع رقعی در زمستان 1399 توسط انتشارات سخن منتشر شد.

گزارش: نیره حسین‌زاده