این نشست در ساعت 20 روز سه‌شنبه 29مهر‌ماه 1399 با حضور دکتر مرجان فولادوند (نویسنده و بازآفرین متون کهن) و به میزبانی سارا پورفرح، دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد در صفحۀ اینستاگرام قطب علمی برگزار شد.

در آغاز نشست دبیرجلسه، نکاتی را دربارۀ لزوم توجه به ساده‌سازی متون کهن برای کودکان مطرح کرد. در ادامه نیز فولادوند ضمن خاطرنشان کردن این نکته که بازآفرینی‌های ایشان محدودیت سنی خاصی ندارد، به بررسی اصطلاحات بازنویسی، بازآفرینی و الزاماتی که این اصطلاحات برای نویسندگان ایجاد می‌کند، پرداخت. وی با تاکید بر امر بازنویسی، نکاتی را درین زمینه بیان کرد. ازجمله:

«بازنویسی باید به متن اصلی وفادار باشد تا حق مولف اثر رعایت شود. اگر نویسنده داستان خودش را روایت می‌کند نباید اسمش را بازنویسی بگذارد. مخاطب باید بداند آیا داستانی از شاهنامه یا متون کهن را به زبان ساده می‌خواند؟ یا نه، در حال خواندن داستان پرداخت ذهن نویسنده است؟ برای بازنویسی و بازآفرینی بهتراست طیفی درنظر گرفت. در این بین، بازنویسی نسبت به بازآفرینی به متن اصلی وفادارتر است.»

نکتۀ دیگری که فولادوند بر آن تاکید داشت لزوم بهره‌گیری از متن اصلی در متون بازنویسی‌شده بود؛ او این روش را راهکاری دانست تا از بسندگی در جهت بی‌نیازی از متون کهن جلوگیری کند. وی همچنین برای درک بهتر موضوع، خوانشی از متن خود را به عنوان نمونه ارائه کرد.

ایشان در پاسخ به این پرسش که «نویسندگان در بازنویسی از متون کهن برای کودکان به چه نکاتی باید توجه کنند؟» گفت:

«بازنویسی آسیب هایی را به متن اصلی وارد می‌کند، اما این آسیب‌ها لزوم وجود چنین آثاری را کمرنگ نمی‌کنند. نویسندۀ خلاق کسی است که پل ارتباطی بین متن جدید و متن اصلی برقرار می‌کند تا مخاطب را علاقه‌مند به پیگیری متن اصلی کند. به علاوه نویسندگانی که برای گروه‌های سنی خاص، دست به تولید اثر می‌زنند باید توجه کنند که انتخاب داستان متناسب، بزرگ‌ترین رسالتی است که یک بازآفرین بر گردن دارد و اساسا با این انتخاب می‌تواند جلوی بسیاری از ممیزی‌های تربیتی را بگیرد.»

این نشست در ساعت 21:10 پس از پاسخ‌گویی به پرسش‌های مخاطبان به پایان رسید.

گزارش:سارا پورفرح