دیگر دهه‌هاست که نام درخشان جلال خالقی مطلق دوشادوش نام خداوندگار ادب فارسی دیده و شنیده می‌شود. عظمت کار استاد بر کسی پوشیده نیست که سی سال رنج برد تا اثری را که از باد و باران حوادث روزگار و ناسخان‌خوش ذوق یا کم‌سواد و دیگر بلایا رو به گزند بود، حفظ کند و سامان دهد. استاد خالقی مطلق این مقام را به‌سادگی به‌دست نیاورده است و همه دانند که این بزرگی از پنجاه‌سال دانش و پژوهش حکایت دارد که «بدین اندورن سال پنجاه رنج/ ببرد و از این چند بنهاد گنج»
اگر بخواهیم نگاهی اجمالی بیندازیم بر آنچه دکتر خالقی مطلق در این سال‌ها اندوخت و پراکند، بدین قرار است: خود گوید که از کودکی قریحه‌ای در شعر و ادب داشته و در فن انشا هم‌کلاسی‌ها را چون شاگردان بهره‌مند می‌ساخته. تا سطح دبیرستان را در تهران سپری کرد و آن‌گاه به آلمان رفته و تا مقطع دکتری در دانشگاه کلن تحصیل نمود. در سال ۱۳۴۹ ش. در رشته‌های شرق‌شناسی و مردم‌شناسی و تاریخ قدیم فارغ‌التحصیل شد. ایشان از سال ۱۳۵۰ تدریس زبان و ادبیات فارسی و پژوهش‌های حماسی خود را آغاز و از آن تاریخ تا زمان تصحیح شاهنامه مقالات و مدخل‌ها و کتاب‌هایی در زمینۀ شاهنامه و ادب حماسی منتشر کرد. تا جایی پیش رفت که خویش را برای کار سترگ تصحیح شاهنامه آماده یافت و فردوسی‌وار عمر عزیز خویش را وقف آن ساخت! که چه چیزی بهتر از آن؟
هشتاد‌وسه‌سالگی استاد گرانقدر بر دوستداران شاهنامه و فردوسی فرخنده باد! یقین داریم که فردوسی به این فرزند برومند خود افتخار می‌کند! «که روشن جهان بر تو فرخنده باد/ دل و جان بدخواه تو کنده باد»
نویسنده: هما شفق
