نکوداشت مجازی هجدهمین سالروز درگذشت دکتر جواد حدیدی، استاد گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه فردوسی مشهد به همت مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی برگزار شد. این برنامه دومین نشست از سلسله نشست‌های «برخوان تاریخ و فرزانگی» مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد بود که در شامگاه 28 مرداد ماه 1399 ساعت 21 از صفحۀ اینستاگرام مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد پخش شد.

دبیر نشست دکتر سلمان ساکت، رئیس مرکز آثار و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد و استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی به‌صورت کوتاه به زندگی‌نامۀ ایشان اشاره کرد. سپس دکتر پورجوادی عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی دربارۀ شخصیت دکتر حدیدی و همکاری با ایشان سخن گفت. دکتر محمد جعفر یاحقی مدیر مؤسسۀ قطب علمی فردوسی و شاهنامه دانشگاه فردوسی و عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی از خاطرات خود با دکتر حدیدی سخن گفت.

دکتر پورجوادی

«بنده دکتر حدیدی را در مرکز نشر دانشگاهی زیارت کردم. ایشان از ماجراهای تراژیک زندگی در مشهد که پسرش را از دست داده بود، گفت و ناگزیر به تهران آمده بود. من اگر بخواهم کتابی دربارۀ افراد تأثیرگذار زندگی‌ا‌م بنویسم، حتماً از دکتر حدیدی خواهم نوشت. دکتر حدیدی از اشخاص برجسته و استادان طراز اول بود. کتاب‌هایی را تألیف و ترجمه کرد. از سعدی تا آرگون، حدیث عشق در شرق و اسلام از نظر ولتر از آثار اوست. یکی از کارهای فوق‌العادۀ دکتر حدیدی انتشار مجلۀ لقمان بود. این مجله پیوند فرهنگی بین دانشگاه‌های ایران و دانشگاه‌های فرانسه برقرار کرد. وی در تأسیس فرهنگستان نیز دخیل بود. ما چندین سفر به کنفرانس‌های خارج از کشور رفتیم. از جدی‌ترین آدم‌هایی بود که دیده بودم. انسانی متواضع بود و به اشخاص به اندازۀ خودشان بها می‌داد».

دکتر محمدجعفر یاحقی

دکتر محمدجعفر یاحقی ضمن سپاسگزاری از دکتر پورجوادی به خانوادۀ دکتر حدیدی و خانوادۀ زبان و ادبیات فرانسه در ایران تسلیت گفت و در ادامه افزود: «از سال 46 که وارد دانشگاه شدم، دکتر حدیدی را می‌دیدم. سال 50 که وارد دورۀ فوق لیسانس شدم، با ایشان کلاس داشتم. در کلاس نبوغ و استعداد خاصی برای ارتباط برقرار کردن دانشجو و علاقه‌مند کردن او به حوزۀ کار خود داشت. مطالب را برای ما به‌گونه‌ای بیان می‌کرد که انگیزاننده بود و بدون تردید ایشان عشق و علاقه به ادبیات فرانسه را در من ایجاد کرد. کتاب نگاهی در آینه بسیار خواندنی است و فراز و فرود زندگی خود را تشریح کرده است. در کلاس درس، مثال‌هایی می‌زد، تطبیق می‌کرد و ریشه‌های پیوند را برمی‌شمرد که باعث شد سررشتۀ ادبیات معاصر را پیدا کنم و لذت ببرم. در آستانۀ انقلاب، رئیس دانشکده شد و با تواضع و حرمتی که به همکار داشت، روز 14 فروردین با شیوۀ خاص و احترام‌انگیز به همۀ اتاق‌ها سر زد و تبریک گفت. به اتاق من هم که آن موقع مربی بودم، آمدند و با هم صحبت کردیم. در آستانۀ انقلاب باید کنترل‌هایی می‌شد. درواقع ایشان دانشکده را از تلاطم‌ها نجات داد و به دورۀ انقلاب منتقل کرد. شکوفایی دکتر حدیدی در تهران اتفاق افتاد؛ اما ریشه‌ها و بنیاد آن در مشهد بود. دانشگاه فردوسی مشهد و گروه زبان و ادبیات فرانسه مدیون دکتر حدیدی است که در بالندگی گروه فرانسه تأثیر داشت و تا سال‌های سال درخشان‌ترین گروه بود. در سال‌هایی که معاون پژوهشی دانشکده بودم، برای رونمایی از کتاب از سعدی تا آرگون از ایشان دعوت کردم و به دانشگاه فردوسی آمد. در کنفرانس تورنتو با ایشان و دکتر پورجوادی همسفر بودم و خاطرات خوبی از سفر دارم».

این نشست مجازی 60 دقیقه طول کشید و در ساعت 22 به پایان رسید.

گزارش: سمیّه کریمی پور