از سخن‌های دیرینه: هنر جوی و با مرد دانا نشین/ چو خواهی که یابی ز بخت آفرین

جلسۀ دفاع از رسالۀ دکتری مهشید گوهری (دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی) با حضور دکتر محمدجعفر یاحقی (استاد راهنما)، دکتر محمود فتوحی (استاد مشاور)، دکتر ابوالقاسم قوام و دکتر جواد عباسی ( استادان داور داخلی)، دکتر محمود حسن‌آبادی (استاد داور مدعو) و دکتر مریم صالحی‌نیا (نمایندۀ تحصیلات تکمیلی) ساعت 18 عصر روز شنبه، 11 مرداد ماه 1399 به صورت مجازی برگزار شد.


گوهری در آغاز جلسه در خطابۀ خود گفت: «در دوران حساس کنونی پرداختن به مسئلۀ هویت ایرانی و تلاش برای کشف و یافتن شواهد متنی معتبر و قابل استناد در آثار تاریخی و ادبی فارسی در جهت تأیید پیشینۀ کهن مفهوم ایران و هویت این سرزمین امری ضروری است. دورۀ ایلخانی یکی از مهم‌ترین و برجسته‌ترین ادوار در تداوم هویت ایرانی و بازنمایی اندیشۀ ایران‌شهری دورۀ ساسانی است و این مسئله در آثار منظوم و منثور این دوره تجلی یافته است».

گوهری در ادامه افزود: «برای این منظور، چگونگی بازنمایی هویت ایرانی در چهار منظومۀ حماسی-تاریخی مهم دورۀ ایلخانان که در دربار شاهان سروده شده است از جمله؛ همایون‌نامۀ زجاجی تبریزی، شهنشاهنامه چنگیزی، ظفرنامه مستوفی و شهنشاهنامه تبریزی بررسی شده است. علاوه بر این تاریخ‌های منثور مهم دورۀ ایلخانی به ویژه تاریخ جهانگشا، جامع التواریخ و تاریخ گزیده و همچنین آثار تاریخی نگاشته شده در خارج از قلمرو جغرافیایی ایلخانان به عنوان گفتمان رقیب این آثار مورد بررسی تطبیقی قرار گرفت تا میزان تأثیرپذیری از یکدیگر، تفاوت و شباهت میان آنان و در نتیجه نقش ویژۀ شاعران در تثبیت و استمرار هویت ایرانی و میزان تلاش آن‌ها برای مشروعیت بخشیدن به نهاد قدرت بهتر آشکار شود».


در ادامۀ جلسه استادان داور نکات ارزشمند رساله را برشمردند؛ از جمله: نویسنده با موضوع زندگی کرده است و در آن غرق بوده است، رساله از نظام ساختاری پژوهشی برخوردار است، فصل‌بندی دقیق و مناسبی دارد، دارای نثر پیراسته و علمی است. همچنین گوهری به پرسش‌های داوران نیز پاسخ داد و دکتر محمدجعفر یاحقی و دکتر محمود فتوحی از بیان نکات موشکافانه و ارزندۀ استادان داور تشکر کردند.

در پایان جلسه با تصویب نمره توسط داوران و تعیین درجۀ عالی برای این رساله، مهشید گوهری موفق به دریافت درجۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه فردوسی مشهد شد.

گزارش: سمیّه کریمی‌پور