از سخن‌های دیرینه: هنر جوی و با مرد دانا نشین/ چو خواهی که یابی ز بخت آفرین

 

با دریغ بسیار آگاه شدیم که در روزهای اخیر کرونا استاد جوره بیک نذری رییس پیشین انستیتو میراث خطی آکادمی علوم تاجیکستان را از ما گرفته است. این ضایعه را به آکادمی علوم و جامعه علمی تاجیکستان سوکباد می گوییم. جوره بیک نذری هنرمندی عالم و انسانی کارگشا بود که سال‌ها در سمت رییس انستیتو میراث خطی در خدمت کتاب و دانش بود. او از همان سال‌های بعد از فروپاشی به مشهد و خردسرای فردوسی و قطب علمی شاهنامه و فردوسی، رفت‌وآمد داشت و با هیات‌های تاجیکی در کنفرانس‌ها و نشست‌های علمی ایران شرکت می‌کرد. در سال ۱۳۷۳ که تنی چند از اعضای رییسه خردسرا به تاجیکستان رفته بودیم، نذری درواقع راهنما و همراه ما بود و موانع را از سر راه ما برمی‌داشت. در کتاب از جیحون تا وخش به‌ویژه در سفر کولاب یاد او کرده‌ایم. آثار زیادی به سریلیک از او منتشر شده است سلیمان‌نامه زلالی خوانساری به تصحیح و مقدمه او به خط فارسی هم چاپ شده است. زنده یادنذری آدمی آزاده و سرکش بود رفتار خیلی‌ها اعم از سیاسیون و علمای هموطن خود را نمی‌پسندید. او در سال‌های اخیر از بیماری قند رنج می‌برد و همین احتمالا راه را بر کرونا در وجود او هموار کرده بود.

روانش در مینو جاودان باد

دکتر محمدجعفر یاحقی

مدیر قطب علمی شاهنامه و فردوسی

دانشگاه فردوسی مشهد